Gül

Gül

Işık doğuyor ikililiğimize. Sevgimiz can oluyor çiçeklere bize özenip çoşkulu renklere bürünüyorlar. İki kişiydik biz biraz aynı biraz farklı iki güldük biz biri ölmeye yakın biri doğmak üzere. Başka iklimler yaşıyor, başka zamanlardan birbirimize koşmaya çalışıyorduk. Karşımızda gördüğümüz kadar kendimizi göremiyorduk. Kaçışlarımız aynadandı. Kavuşmalarımız ay ışığı, odayı aydınlatsın diye umutla beklenen. Tutkunun çırpınışıydı açan o ilk tomurcuk. O ilk merhaba. Güller dikenleriyle bir ahenk yakalıyordu, dikenlerimize sarıldık sımsıkı. Kanaya kanaya kahkahalar attık. Gülerken boğulduk gözyaşlarımızla. Rüzgar serinletirken yüreğimizi dans etti yapraklarımız. Biz iki ayrı kökten doğup gökyüzüne erişme çabasında rastlaşıp renk cümbüşümüze, siyaha beyaz beyaz siyah olduk. Griyi pembe gözlüklerle yaşatıp mavideki huzuru öldürdük. Tomurcuk dünyaya gözünü açtığı ilk anın peşinde toprağın kahverengisine gömülmekten kaçarken Nefes'ine sarılıp gözlerini kapattı.