Olum ve Yeniden Dogus

Balkonun demirlerine simsiki tutunmuş hayatta kalmak icin cigliklar atıyorum 

Bakiyorsun bana uzun uzun ve basını iki yana sallayarak bitti diyorsun 

Bittik gidebilirsin

Hic olmadık gidebilirsin

Pas tutmus hapishanemizin demirlerine son kez simsiki sarılıyordum 

Kapana kisildigim yerden dusup kan revan icinde kalmak uzereydim

Orada kalmak mi daha aciydi oradan atlamak mi?

Yoksa gozunun önünde yitisime sessiz kalman mi?

Belki sen ellerinle öldürmedin beni ama o eller kurtuluşum icin bana sarılmadı da..

Gozlerinin önünde yittim

Birini daha gözlerinin önünde kaybettin

Sen benim nefesimi aldin yüreğimden seni aldin

Yardim cigliklarimi yalvarislarimi duymaktan görmekten kaçtın

Gozlerin kapkaranlık kulakların sağır yüreğin dikenli tellerle cevrili

Ben seni kurtarmaya calisirken can verdim

Ben sen nefes alasın diye yok oldum

Ben sen oldum ve yine yok oldum 

Ben hiç oldum

Yok isterdim beni gercekten sarmanı sevmeni 

Olmadi 

Nefesim kesiliyor 

Ayagim kayiyor

Ellerim tutmuyor

Ben seni kaybediyorum sana olan sevgimi yitirirken kendimi yok ediyorum

Ben icimden seni sokup atmak isterken kendime ait son kirintilari da olduruyorum

Seni sokup atmak nefesimi sokup atmaktan farksız 

Canimdan can 

Nefesimden nefes 

Benligimden bir ben gidiyor

En çok canimi yakansa butun bunları yüreğin çarpmadan büyük bir sogukkanlilikla seyredisine tanık olmak 

Beni hiç sevmeyisini gormek

Beni hiç sevgiyle oksamayisinin tenimde yankılanması

Seni tenimden sokup atmayı deniyorum her yer kan icinde kalıyor bembeyaz çarşafta kocaman bir kirmizilik var simdi

Kelebekler etrafımda ahenk ile dans ediyor 

Bak gökyüzüne bak maviyle beyaz dans ediyor 

Bak oradalar beni kucaklamak istiyorlar

Tek bir kelime yeterdi 

Bir gülümseme 

Yureginden bakman yeterdi

Neden ellerinden kayıp gitmeme sessiz kalıyorsun nedeeeen kilini kipirdatmiyorsun

Neden cigliklarimi duymuyorsun

Neden sana baktigimda baskasina ettigin gülüşlerim goruyorum

Neden gözlerinde ben yokum

Yokum 

Yaktim mumu kirmizi isigi gozyaslarima dokunuyor

Alevler her yanimi sardı 

Isik olması gerekmiyor muydu neden her yer karanlik

Neden gözlerinden daha derinlere sızmaya calistigimda boğazıma sarılıyorsun

Burası çok karanlik

Yalan söylemişler 

Isik yok

Yokum

Yoksun

Sahi

Beni hiç sevdin mi?

  

Icimden kopup balkondan asagiya dusenleri ve bende yitip giden saf duyguların son nefesini duygusuzca acizce seyredisinin öğretilerini kucaklıyorum. Simdi acılarımdan öğrendiklerim yol gösteriyor bana. Yonumu yitirdiklerim belirliyor.