Gitme

Oysa Gitmesen ...

Oysa, derme çatma küçücük bir evde, yalnızca bir koltukta birlikte bir ömür yaşayarak mavilik dolusu mutluluk kaplayabilirdi yüreklerini. Oysa, mutluluk o kadar zor degildi. Ancak, o mutluluğun önünden geçip gitmeyi tercih ediyor acıya aşık insanlar. Gidişleri seçiyorlar albayım. Ceketini atıp omzuna öylece yürüyüp gidiyorlar kendi yollarında. Ve yine oysa diyorum Tanrım. Oysa, O'nunla aynı yolda olduğunu göremiyor. O yol umuda huzura mutluluğa doğru eğimli... Kadın lunaparkın rengarenk cıvıltısını görüyorken, adam ışıklarını yitirmiş koskoca bir boşluğa bakıyor(ki renkleri hatırlatan o iken). Renkleri hatırlatanlar yine seni karanlığa hapsedenler oluyor. Ve kadın, gözlerini yüreğini O'ndan ayırmadan yürüyor o yolda. Arıyor anılarını, sevinçlerini, umutlarını. Ariyor kalislari... Ariyor sevdayi, sadakati, sefkati, huzuru... Belki hala oradadır her şey, ama sevda iki kişilik biri görmüyorken diğeri Aşk ile yansa dahi Mavi'ye dokunamaz. "İki göz yeter görmeyi bilene" adlı şarkının uğultusu geliyor kulağıma. Ah bilsen... Ah bilsen öyle bir sevda var ki yüreğimde seni de beni de yasatacak. Ask'imiz Nefes olmalı bedenimize. Ask Nefes olmaktır. Adam dik, soğuk ve kararlıyken, kadın acısıyla harmanlanmış bir halde kalıyor O'nun ardında. Koşarak gidip sarıldığında bir boşluğa sarılacak ve Mavi'nin bir yanılsamadan koskoca bir hüsrandan ibaret olduğunu fark edecek bundan ölesiye korkuyor. Ona doğru koşmak isterken, seviyorum diye haykırmak isterken bir adım geri gidişi bundan. Bütün yakarışları sevgiyi kaybetme korkusundan kaynaklıyken o yakarışlar kaybı doğuruyor. Ve her saniye acıyla kıvranan kadın sadece hikayeye bakakalıyor, o hikayenin uzun bir roman olmasını beklerken... Kadin yalnızca bir ruya mi goruyor, yoksa okuduğu kitabin sayfalarında mi dolanıyor. Kadin gercekten hayatta mi?

Hayatla olum arasında bir yerdeyim.

Gitmesen adi yasamak olur.

Gitmesen adi sevda olur.

Gitmesen adi Nefes olur.

Kalsan adi huzur olur.

Kalsan adi yuva olur.

Kalsan ben olurum.

Kalsan biz olur, bir olur.

Kalsan bir omur, omur olur.

✨✨✨

Fotoğraf hakları anneme, hikaye hakkı bana aittir. En güzel hikayeyi kadın yazar, en güzel fotoğrafı(anı) kadın dondurur, en güzel filmi kadın yazıp yönetip oynar. Çünkü, üzen bir erkek her zaman vardır. 🦋