Oysa Gitmesen ... Oysa, derme çatma küçücük bir evde, yalnızca bir koltukta birlikte bir ömür yaşayarak mavilik dolusu mutluluk kaplayabilirdi yüreklerini. Oysa, mutluluk o kadar zor degildi. Ancak, o mutluluğun önünden geçip gitmeyi tercih ediyor acıya aşık insanlar. Gidişleri seçiyorlar albayım. Ceketini atıp omzuna öylece yürüyüp gidiyorlar kendi yollarında. Ve yine oysa diyorum Tanrım. Oysa, O'nunla aynı yolda olduğunu göremiyor. O yol umuda huzura mutluluğa doğru eğimli... Kadın lunaparkın rengarenk cıvıltısını görüyorken, adam ışıklarını yitirmiş koskoca bir boşluğa bakıyor(ki renkleri hatırlatan o iken). Renkleri hatırlatanlar yine seni karanlığa hapsedenler oluyor. Ve kadın, gözlerini yüreğini O'ndan ayırmadan yürüyor o yolda. Arıyor anılarını, sevinçlerini, umutlarını. Ariyor kalislari... Ariyor sevdayi, sadakati, sefkati, huzuru... Belki hala oradadır her şey, ama sevda iki kişilik biri görmüyorken diğeri Aşk ile yansa dahi Mavi'ye dokunamaz. "İki g...
