Trafuck

 Trafik

Herkes bir yerlere varabilme telaşında. Kimi işine kimi okuluna kimisi geç kaldığı sevdiğine. Sokaklarda arabalar otobüsler… egzozlardan dumanlar yükseliyor koşuşturmaya inat hız kesmek ister gibi. Nefes kesercesine bir duman yükseliyor. Bazıları otobüse biniyor bazıları ,o durakta, iniyor. Biri vazgeçiyor diğeri oraya doğru koşuyor.

Trafik oluyor her dakika. Sen hızlanıp ulaşmak istiyorsun gideceğin yere. Oysa önündeki senin hızını belirliyor. Hedefine doğru ilerlerken senden önce yola çıkmış insanlara takılabiliyorsun. Ne kadar koşmak istersen iste üzerinden atlayamıyorsun, daha uçmayı öğrenemedi insanlar.

Mesela bilim insanı olmak istiyorsun diyelim, sen daha okul sıralarındayken aklından geçen binlerce hayal var. Kendince araştırmalar yapıyor makaleler okuyor geleceğe yönelik projeler düşlüyorsun. Kendi projeni buluyorsun ama daha zamanı var mezun olup işe başlaman gerekiyor. Çünkü projenle alakalı fikirlerini sunduğun öğretmenlerin sana gülüp geçiyor. Aylar sonra bir haber çıkıyor karşına senin dusundugun tasarladigin projeyi araştırmaya başlayan profesörler var. Senden önce yola çıkmış insanlar senin hayallerini gerçekleştiriyor. Uçamıyorsun.

Belki de bir yazar olmak istiyorsun. Hikayeler geliyor aklına. Ancak hepsi kaleminde saklı kalmak zorunda daha zamanı var çünkü hala okul sıralarındasın. Bir gün bir bakıyorsun perde… Senin kaleminde sakladığın düşünceler oynuyor. Sen uçamadığın için.

Belki bir fotografci olmak istiyorsun, acilari dondurdugun kareleri sergilemek istiyorsun yaratici, farkli bir sekilde. Bir gun bakiyorsun gecip gittigin yollarda o fotograflar asili. Kanatlarin kayip, sen kayipsin.

Geç kalmamalı hiçbir şeye kimsenin hızını kesmesine izin vermemeli daha zamanı var dememeli gülüp geçenlere kulak asmamalı, trafik mi var gidemiyor mu araba bırak kalsın orada, arabanı kaybet ama yürü yolunda düşüncelerine inan. Koş! Kos! Bütün gücünle arkana bakmadan koş bir bakmışsın uçuyorsun düşlerine doğru. Hadi cirpabilirsin kanatlarini, dene! Bak iste… Uçuyorsun.