VEDA
VEDA Havalimanında sevdiğim birini yolcularken onları gördüm. Aşkın tutkunun dansı tango ile bütünleşiyorlardı bir oluyorlardı. Bütün ambiyans değişti bir anda etrafımda olup bitenden uzaklaşmış onlarla aşka yolculuk yapıyordum. Onlar döndükçe ben gökyüzüne ulaşıyordum. Kadın ağlamaya başladı ellerini yüzünde kavuşturmuş ayakta zor duruyordu. Adam ona uzaktan bakmaya başladı. Öylece sevdiğini arkada bırakacak olmanın verdiği duygular onu sarmış olduğu yerden kımıldayamıyordu. Son bir veda busesi beklerken onlar yeniden bir olup dans etmeye başladı müzikle olan uyumları, her topuk vuruşu ile göğsümde yankılanan anılar beni sarmaya başladı. Bu anılar geçmişten değil gelecekten geliyordu. Ayrılık hikayelerine mi çok alışmıştım yoksa birlikte bir hayat geçirmekten mi korkuyordum bilmiyorum. Belki de bu himayedeki aşkı kıskandım vedayı bir dans ile yapmalarına tutuldum. Aşka aşık oldum. Anımda sevdiğime sımsıkı sarıldım, başımı ona yasladım ve göğsündeki ritimde yok oldum.